Διάδραση στην Αρχιτεκτονική

Μέσα από τα ταξίδια και τις εμπειρίες μας και το συνεχή καταιγισμό από πληροφορίες για τα καλλιτεχνικά δρώμενα στον κόσμο, είναι αλήθεια ότι έχουμε γίνει πιο απαιτητικοί και οι αισθήσεις μας ζητούν εντονώτερα ερεθίσματα για να συγκινηθούν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα. Η «στατική» αρχιτεκτονική δίνει ολοένα και περισσότερο χώρο στη «διάδραση», σε διαδικασίες δηλαδή επικοινωνίας και ανταλλαγής μηνυμάτων του κτιρίου ή του χώρου με τον άνθρωπο, είτε είναι ο χρήστης, είτε ο κάτοικος, ο επισκέπτης κλπ, με συνεχή εναλλαγή μορφών και δημιουργία σκηνικών, που μαγεύει τις αισθήσεις, οξύνει το πνεύμα και προκαλεί τη φαντασία.

  

 

 

Οι διαγώνιες γραμμές που μοιάζουν σχεδιασμένες τυχαία πάνω στο τσιμεντένιο δάπεδο της αλάνας – υπαίθριου parking του κτιρίου της Hadid (Nord Terminal Hoenheim), το βράδυ ζωντανεύουν φωτισμένες, καθώς τα αυτοκίνητα διαγράφουν τροχιές παρκαρίσματος.

Το στάδιο του ποδοσφαίρου στη Peru National Football Stadium, όπου το ποδόσφαιρο αποτελεί την πιο προσφιλή ενασχόληση των κατοίκων, με μια ιδιοφυή σύλληψη των δημιουργών του (Cinimod team), γίνεται το σύμβολο της πόλης, που  κατά τη διάρκεια των σημαντικών αγώνων, μοιάζει κι αυτό να δονείται και να πάλλεται ολόκληρο μαζί με τους οπαδούς του, καθώς διατάξεις φωτισμού φωτίζουν περιοχές του με συμβολικά «σινιάλα», που ενημερώνουν όλη την πόλη, για όλα τα στάδια του παιγνιδιού. Πιο συγκεκριμένα, τα συναισθήματα των οπαδών καταγράφονται μέσω ηχητικών σημάτων και δονήσεων που οι ίδιοι προκαλούν στα καθίσματά τους και μετατρέπονται σε φωτεινά σήματα. Ακόμη και η πλήξη γίνεται αντιληπτή, όταν το παιγνίδι κάνει «κοιλιά» και γίνεται βαρετό….

 

Ανάμεσα στα έργα για την ανάπλαση της Μασσαλίας, στα πλαίσια της ανάρρησής της ως η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το Μάϊο, η απλή (μεγαλοφυής) ιδέα του Norman Foster να καλύψει την αποβάθρα του λιμανιού της Μασσαλίας με ένα στέγαστρο - ανάποδο καθρέφτη-, ζωντανεύει και αναπαριστά διαρκώς τη ζωή του λιμανιού και δημιουργεί εναλλασσόμενα σκηνικά νύχτα και μέρα.

Στην ίδια πόλη, το κτίριο Μucem, μοιάζει διάτρητο να πλέει μέσα στο νερό, ιδίως τη νύχτα που η κίνηση των ανθρώπων στο εσωτερικό του τονίζεται μέσα από τη δαντελωτή επικάλυψή του με το φωτισμό, ενώ η αντανάκλαση του φωτισμού στα ρεύματα του νερού δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης του κτιρίου.

 

Κινούμενες προσόψεις – κελύφη κτιρίων, που η λειτουργία τους εξυπηρετεί ενεργειακή εξοικονόμηση, ταυτόχρονα δημιουργεί οπτικά ερεθίσματα στην πόλη και στέλνουν το μήνυμα του σεβασμού στο περιβάλλον.

 

 

Κτίρια, που το ίδιο το κέλυφός τους γίνεται μια οθόνη για την ανάδειξη έργων τέχνης, ή την αποστολή μηνυμάτων, που σε κάποιες περιπτώσεις οι διερχόμενοι μπορούν οι ίδιοι μέσω μιας υπαίθριας κονσόλας, να επιλέξουν ή να συνθέσουν.

 

Οι σύγχρονες τεχνολογίες αιχμής δίνουν ασύλληπτες δυνατότητες στους σύγχρονους ντιζάϊνερς να δημιουργήσουν και σε μέρη με «εύρωστες» οικονομίες ή φιλόδοξους χορηγούς, αναδύονται εκπληκτικά έργα. Η ολοένα εξάπλωση και τελειοποίηση των τρισδιάστατων εκτυπωτών, σε πολύ σύντομο διάστημα θα δώσει –μέχρι πρότινος απίστευτα- δημιουργήματα.

Το καταπληκτικό video της τρισδιάστατης σχεδίασης (http://www.oobject.com/12-moving-building-facades-videos/flare-kinetic-ambient-reflection-membrane-2/4289/), όπου σχεδιαστές με το δείκτη του χεριού τους (που καλύπτεται από ένα μικρό εξάρτημα σα δακτυλήθρα) σχεδιάζουν και συγχρόνως «γεννούν» το έργο τους στο χώρο, μας ανοίγει μια μικρή μόνο χαραμάδα να δούμε το μέλλον. Κτίρια ολόκληρα έχουν αρχίσει να παράγονται (ή πλέον «εκτυπώνονται»), την ώρα σχεδόν που σχεδιάζονται ψηφιακά, τεχνολογία, που μπορεί κανείς πλέον φανταστεί τι δυνατότητες εμπερικλείει….