Η γενιά του Πολυτεχνείου φτάνει στο τέλος της: προβληματισμοί και συμπεράσματα απ’ τη λειτουργία του επαγγελματικού φορέα των μηχανικών, ΤΕΕ

Σ’ αυτή τη χώρα της αυθαιρεσίας και των γρηγορόσημων, ο κύριος επαγγελματικός μας φορέας  έπαιξε καθοριστικό  ρόλο. Απ’ την πρώτη μέρα της αποφοίτησής μας,  στις πρώτες ήδη συνελεύσεις, όπου σαν απόφοιτοι πλέον συμμετείχαμε, τα θέματα της ατζέντας δεν ήταν τα επαγγελματικά και επιστημονικά θέματα των μηχανικών, αλλά τα στενά συνδικαλιστικά ενδιαφέροντα των στελεχών και η –τάχα- κοινωνική αναμόρφωση της οικουμένης,  με βαρύγδουπα ψηφίσματα, όπως για συμπαράσταση στο «λαό της Νικαράγουα» κά. Το ΤΕΕ στη συνείδησή μας  ταυτίστηκε, τόσο με το υποχρεωτικό χαράτσι που μας παρακρατούσε, αφού μας «δέσμευε» τις όποιες αμοιβές μας για 16 μέρες (!) στη συμβεβλημένη μαζί του Τράπεζα, στην οποία υποχρεωνόμασταν μεταξύ των άλλων να χάνουμε άπειρες ώρες για τις διεκπεραιώσεις , όσο και με τα πιεστικά μηνύματα στις περιόδους των εκλογών του για να ψηφίσουμε κάποιον απ’ τους υποψήφιους.

Όλα αυτά τα χρόνια, με έναν ασφαλιστικό φορέα, που επέβαλε δυσβάστακτες εισφορές και μια δαιδαλώδη γραφειοκρατία στους ελεύθερους επαγγελματίες και με το  χτικιό των Πολεοδομιών, που στοίχειωνε τη ζωή των Ελλήνων μηχανικών, οι τελευταίοι,  αφιέρωναν το πιο ζωτικό τμήμα του χρόνου τους και της δημιουργικότητάς τους  σε ένα κυνηγητό ανταπόκρισης στις επιβαλλόμενες υποχρεώσεις, χωρίς ποτέ ο επαγγελματικός τους φορέας να επέμβει δυναμικά για να γίνουν δραστικές αλλαγές.  

Η επέμβασή του ήταν μόνο προς όφελος των στελεχών και των συνδικαλιστών του και ποτέ για την υπηρεσία των συμφερόντων όλων των μελών του, στα οποία συχνά δημιούργησε πρόσθετα προβλήματα . Ένα μικρό παράδειγμα ήταν με τις εξαγγελίες για την επιμόρφωση των μελών του μέσω του εκπαιδευτικού θυγατρικού του οργάνου, του ΙΕΚΕΜ (με καταβολή διδάκτρων). Βαρύγδουπα προγράμματα αναγγέλθηκαν, όπως αυτό για την επιμόρφωση των Ενεργειακών Επιθεωρητών, που με επιμόρφωση τάχα 120 ωρών θα έδιναν εξετάσεις και θα έπαιρναν την άδεια. Όμως, αφού τέλειωναν τα σεμινάρια αυτά, προσετίθεντο κι άλλοι (τάχα) υποχρεωτικοί κύκλοι σεμιναρίων, ως ότου όλα αυτά θεωρήθηκαν χωρίς ισχύ και αναγγέλθηκαν νέα υποχρεωτικά σεμινάρια των 60+28 ωρών, που κι αυτά έπρεπε να τα παρακολουθήσουν οι υποψήφιοι,  πληρώνοντας φυσικά νέα δίδακτρα. Στο μεταξύ, όλο κι αναβάλλονταν  οι περίφημες εξετάσεις και νέες αποφάσεις (με την καθοριστική  όμως συμμετοχή του ΤΕΕ) καθόριζαν κάποια κριτήρια για άδειες «προσωρινών» πλέον επιθεωρητών, μετά μείωσαν τα απαιτούμενα κριτήρια, έως ότου σχεδόν τα κατήργησαν με ταυτόχρονη ελευθέρωση των αδειών των προσωρινών επιθεωρητών και μετακίνηση των εξετάσεων για μόνιμες άδειες μέσα στον επόμενο χρόνο (ανάλογα με τα προκύπτοντα  ως τότε μαγειρέματα).

Η μεγαλύτερη βέβαια κερδοφόρα ανάμειξη του επαγγελματικού μας φορέα έγινε με τη δημιουργία της πολύπλοκης και δυσλειτουργικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας (την ίδια που αρχικά δημιουργήθηκε για τη διαχείριση των αμοιβών των ιδιωτικών έργων) για τις καταθέσεις των δηλώσεων των αυθαιρέτων και των βεβαιώσεων νομιμότητας των ιδιοκτησιών, μέσα από την οποία βέβαια ελέγχει όλα τα οικονομικά δεδομένα των μηχανικών και εξασφαλίζει τους πόρους του από το χαράτσωμά τους.

Το πιο φαιδρό εξ όλων, είναι ότι ενώ απελευθερώθηκαν οι αμοιβές  των μηχανικών, οι τελευταίοι,  έρμαια του ΤΕΕ, θα πρέπει να καταβάλουν το χαράτσι τους επί του έως τώρα ισχύοντος ελάχιστου ποσού υποχρεωτικής αμοιβής και όχι επί της πραγματικής και συγχρόνως να συντάσσουν ειδικά συμφωνητικά με τους πελάτες και να τα τρέχουν  στα ΚΕΠ, στο ΤΕΕ και στις εφορίες για να αποδείξουνε ότι δεν έλαβαν την ελάχιστη αμοιβή (που …. ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ) αλλά αυτήν που δηλώνουν!!!

Και βέβαια, μόλις αναγγέλθηκε ότι θα καταργηθεί αυτό το χαράτσι,  που τόσα χρόνια επιβαλλόταν υπέρ του ΤΕΕ στα μέλη του, το ΤΕΕ θυμήθηκε να διαμαρτυρηθεί για τις «υψηλές ασφαλιστικές εισφορές» και τις αμοιβές των μηχανικών που έχουν ελευθερωθεί και  ξεκίνησε τον «Ανένδοτο» αγώνα, κατεβάζοντας τους διακόπτες   της ηλεκτρονικής πλατφόρμας και ….υποχρεώνοντάς σε αναγκαστική απεργία όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες!

Κι ενώ αυτοί απεργούντες θάχουν (ακόμα κι αν χάσουν κάποιες εργάσιμες μέρες) στο τέλος του μήνα το εισόδημά τους ανενόχλητοι, (οι περισσότεροι εξ άλλου, λόγω κομματικών κριτηρίων και διασυνδέσεων είναι ταυτόχρονα στελέχη και σε Υπουργεία, επιτροπές κά),  οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πεινάσουν, γιατί για τους περισσότερους η μοναδική πηγή εσόδων γι αυτήν την περίοδο, είναι η διαχείριση και υποβολή των δηλώσεων.  Και δεν έχουν καμιά συνέπεια ακόμα και στις ημερομηνίες της εξαγγελθείσας απεργίας, απενεργοποιώντας την πλατφόρμα δυο μέρες νωρίτερα!

Η χειρότερη ειρωνία για τους μηχανικούς είναι, ότι οι κινητοποιήσεις του ΤΕΕ έρχονται ακριβώς την εποχή, που δεν υπάρχει ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι προς όφελος των μηχανικών (αφού δεν άλλαζε στις περιόδους των παχειών αγελάδων –για τα Ταμεία βέβαια, όχι για τους ασφαλισμένους- δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει τώρα τη στιγμή της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας), έχουν σαν πραγματική του επιδίωξη την απόσυρση απ’ το Υπουργείο της κατάργησης του χαρατσιού υπέρ του ΤΕΕ, που για τους ελεύθερους επαγγελματίες θα ήταν επιθυμητή κι επιβεβλημένη!!!

Σε μια ευνομούμενη χώρα, θα μπορούσε κανείς να καταφύγει στη δικαιοσύνη και να παρουσιάσει όλη αυτήν την καταχρηστική και αυθαίρετη άσκηση εξουσίας του επαγγελματικού φορέα των μηχανικών και μάλιστα να καταθέσει αγωγές , αιτώντας αποζημιώσεις. Και το πιθανότερο είναι ότι θα δικαιωνόταν, ή τουλάχιστον, θα αποκαλυπτόταν και προς το κοινό η πραγματικότητα  των Συνδικάτων. Κι ίσως γινόταν μάθημα προς τους νεότερους,  ότι δε μπορεί να υπάρξει πρόοδος και αλλαγή, αν δεν αποδυναμωθούν τα παντοδύναμα  συνδικάτα (βλέπε ΔΕΗ, Λιμενεργάτες, ΤΕΕ  κά), που ουσιαστικά «διοικούν»  και καταστρέφουν αυτόν τον τόπο.

 

 

 

Σώστε την Οία!!!

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, την Ελλάδα που βουλιάζει, συντελείται κι ένα ακόμη έγκλημα. Όπως είναι γνωστό σε όλους, με το πρόσχημα του νοικοκυρέματος των οικοδομικών αυθαιρεσιών, αλλά με πραγματική αιτία την αγωνιώδη προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων, έχει εδώ και σχεδόν 2 χρόνια ξεκινήσει η διαδικασία της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων. Κανείς δεν αμφισβητεί το πόσο αναγκαία ήταν για τον τόπο αυτή η κίνηση και θα μπορούσε έστω και για πρώτη φορά, το «κράτος» να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και να σταματήσει το βιασμό του περιβάλλοντός μας, αλλά κι αυτήν την απαράδεκτη τακτική της ασύστολης κερδοσκοπίας των νεοελλήνων εις βάρος των άλλων.
Όμως, πάλι τα συμφέροντα και οι κερδοφόροι ελιγμοί, αφήνουν τώρα ανενδοίαστα τους «βιαστές» να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν το έργο τους, που στη συνέχεια θα το νομιμοποιήσουν, καθώς οι ατέρμονες παρατάσεις των ημερομηνιών νομιμοποίησης ανανεώνονται διαρκώς.
Ολόκληρη η χώρα δονείται απ’ τα οικοδομικά έργα, οι περιοχές εκτός σχεδίου μεταμορφώνονται καθημερινά, τα νησιά και οι προστατευμένες υποτίθεται περιοχές μετατρέπονται τα χειμωνιάτικα απογεύματα και τις νυκτερινές ώρες, σε εργοτάξια. Δε βρίσκεις μπετονιέρα διαθέσιμη στην επαρχία …..Κι όλα αυτά, χωρίς να αυξηθεί επίσημα η οικοδομική δραστηριότητα, χωρίς να γεμίσουν τα γραφεία των μηχανικών με πελατεία!
Με αποτροπιασμό βιώνουμε την καταστροφή του μοναδικού παραδοσιακού οικισμού της Οίας στη Σαντορίνη, όπου καθημερινά ξεφυτρώνουν νέα αυθαίρετα, «ενταγμένα» μέσα στον πυκνοδομημένο ιστό της Καλντέρας. Κοντά σ’ αυτά και γιγάντιες υπερκατασκευές, νεόπλουτων (κατά μυστηριώδη τρόπο) επιχειρηματιών, για επέκταση πανάκριβων τουριστικών μονάδων και ανεξέλεγκτες τρισάθλιες κατασκευές καταστημάτων, που καταστρέφουν τη μοναδικότητα του νησιού.




































Ας το πάρουμε απόφαση, οι χειρότεροι εχθροί της Ελλάδας είναι οι Νεοέλληνες.

 

Τεχνητοί παράδεισοι: "οι καημένοι οι Γερμανοί

Η αγαπημένη μου φίλη μου έστειλε ένα αρχείο που δείχνει ένα τεχνητό παράδεισο με πισίνα και παραλία στο Βερολίνο, με το σχόλιο «οι καημένοι οι Γερμανοί». 

Αξίζει τον κόπο να δει κανείς αυτόν τον απίστευτο τεχνητό παράδεισο που έχει δημιουργηθεί στην καρδιά του Βερολίνου, με αμμουδιές, βλάστηση και προσομοιώσεις τροπικού μικροκλίματος, άλλοτε επιτυχείς κι άλλοτε kitsch.  Kαι βέβαια τέτοιοι τεχνητοί παράδεισοι έχουν γίνει και σε πολλές άλλες μεγάλες πόλεις του κόσμου (στο Παρίσι οι όχθες του Σηκουάνου κάθε καλοκαίρι γίνονται plages) και ειδικά πισίνες που προσφέρουν ψευδαίσθηση υπαίθριας κολύμβησης ακόμα και στους κατοίκους ουρανοξυστών, δυνατότητα surfing, πισίνες μεγέθους φυσικής λίμνης, πισίνες  ευφάνταστου σχήματος (βλ. φωτ. από Αυστραλία, Βέλγιο, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Μπαλί, Jutah, Κίνα, Χιλή, Dallas  κά).

Και όταν βλέπεις στην καρδιά του χειμώνα στο Βερολίνο, τις αμμουδιές και τις φοινικιές και τα σμαραγδένια νερά κάτω από ένα γυάλινο θόλο, απ’ όπου ο overcast ουρανός μοιάζει μέσω του τεχνητού φωτισμού να είναι μεσογειακά ασυννέφιαστος, την τεχνητή αμμουδιά με τις ξαπλώστρες, τις ομπρέλες και τα bars  με τα cocktails, δε λέω, κάνεις τις αναγκαίες συγκρίσεις για το πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε αυτό το κλίμα, αλλά.. δυστυχώς αυτή η σύγκριση πλέον δεν περιορίζεται στο αυτονόητο.

Πρόσφατα ακόμα διαβάσαμε τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων για τη λίστα με τους ευτυχέστερους πολίτες του κόσμου και είδαμε επικεφαλής τους Γερμανούς και τους Αυστραλούς και Καναδούς και φυσικά τελευταίους εμάς τους Έλληνες.

Για τους «καημένους» λοιπόν τους Γερμανούς, που στερούνται αυτού του καταπληκτικού κλίματος, κάποιοι (από τις Κυβερνήσεις τους) ασχολούνται για να τους αποζημιώσουν και να τους αντισταθμίσουν και αυτή τη φυσική έλλειψη, δημιουργώντας τους υποκατάστατα, που προφανώς (έστω και υπερβολικά) τους δίνουν δυνατότητες διαφυγής.

Αρκεί να παρατηρήσετε την έκφραση των προσώπων τους, να χαλαρώνουν στην ξαπλώστρα με ένα ποτήρι στο ένα χέρι και τη Deutche Zeitung στο άλλο, επάνω στην  -έστω τεχνητή- άμμο, δίπλα στο κρυστάλλινο νερό, κάνοντας προφανώς το μεσημβρινό τους διάλειμμα. Η μακαριότητα που εκφράζουν, μέσα στη μέση μιας τυχαίας καθημερινής μέρας,  μας είναι τόσο ξένη σε μας τους «τυχερούς Έλληνες», που συχνά ακόμη και στο τέλος της μέρας μας δε μπορούμε να βρούμε κάποιες στιγμές χαλάρωσης και απόλαυσης για να επαναφορτίσουμε τις μπαταρίες μας.

Για μας τους πολίτες αυτής της χώρας, οι δικές μας κυβερνήσεις αφήνουν μόνο τις σκληρές υποχρεώσεις και τα ασήκωτα πλέον άχθη που μας έχουν δημιουργήσει και φορτώσει όλα αυτά τα χρόνια, οπότε πλέον δεν τίθεται θέμα βελτίωσης συνθηκών της ζωής μας αλλά και της απλής επιβίωσής μας.

Ποιοι είναι οι τυχεροί;