Το παρακολουθούμε το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια και το ακούμε καθημερινά στα γραφεία μας από τα χείλη υποψηφίων πελατισσών μας, από τις πωλήτριες σε επιχειρήσεις με είδη διακόσμησης ή εξοπλισμού και από τις κλωνοποιημένες ξανθές τηλεπαρουσιάστριες.
Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι βλέπουν εφαρμογές τους συνεχώς τα μάτια μας και ιδιαίτερα στους «καινοφανείς» δημόσιους χώρους, που δυστυχώς κι εμείς όλοι έχουμε συμμετάσχει οικονομικά στη δημιουργία τους.
Όπου συναντάς λοιπόν έναν άχρωμο, ουδέτερο, κακοφωτισμένο και συχνά απάνθρωπο χώρο, που συνήθως κοστίζει και υπερβολικά (βλέπε επενδύσεις εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων με ανοξείδωτο μέταλλο!!!), ε! αυτό για το νεοέλληνα είναι η …αποθέωση του «minimal”.
Nα αναφέρουμε και άλλα –γνωστότατα- γνωρίσματα του δημοφιλούς style: Εκτεταμένες επιφάνειες από ανοιχτόχρωμο «laminate» (συχνότατα «δήθεν» ξύλο) δάπεδο, κυρίαρχο χρώμα στους χώρους (ανεξάρτητα από τη χρήση τους) gris ή μολυβί ή ανθρακί (οι δόκιμοι όροι) ή «ποντικί» (ο κυριολεκτικός όρος) ή κιτρινο-beige , έπιπλα «σκληρών» γραμμών συνήθως σε ξύλο wenge, θηριώδη φωτιστικά δαπέδου (από αυτά που μπορεί κανείς να προμηθευθεί είτε σε εκπτωτικά καταστήματα τύπου Praktiker είτε σε ακριβά καταστήματα φωτιστικών «design» -ανάλογα το βαλάντιο) και ολόκληρες σειρές από σποτάκια οροφής να φωτίζουν απάνθρωπα το …τίποτα! Ας προσθέσουμε και τις ομοιόμορφες άχρωμες κουζίνες, τα beige-καφέ (matte) λουτρά (με ή χωρίς …sauna) που συναντάμε από τις «πολυτελείς» κατασκευές αντιπαροχής των εργολάβων έως τις βίλλες των ακριβών προαστίων και τέλος τη «mammoth» Plasma TV να κυριαρχεί στο χώρο, για να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα.
Αν έχει παρεμβληθεί και κάποιος διακοσμητής, μπορεί κανείς να συναντήσει και κάποια –στερεότυπα επαναλαμβανόμενα- «μοτίβα» από ψευδοροφές από γυψοσανίδες και κρυφούς φωτισμούς (πρόσφατα … «συνηθίζεται» ο κρυφός φωτισμός πίσω από την …κουρτίνα!) κ.ά.
Στους δημόσιους χώρου το ίδιο style …εμπλουτίζεται από στοιχεία «industrial design», που μεθερμηνευόμενο εννοεί τους ορατούς σωλήνες (αεραγωγούς κ.λ.π), φώτα –κώνους μεταλλικούς (ευτελούς συνήθως κόστους) και …επένδυση με ανοξείδωτο παντού αδιακρίτως…
Κι όλα αυτά λοιπόν, σε μια εποχή που βρίθουν οι (άνεργοι) αρχιτέκτονες, που αφήνουν έτσι αδιάθετα τα αποθέματα της φαντασίας τους και των πρωτότυπων ιδεών τους και που οι υποψήφιοι κάτοικοι ή χρήστες αυτών των χώρων (με τα άγχη της εποχής που είναι επωμισμένοι) έχουν τόση ανάγκη από τους δικούς τους, προσαρμοσμένους στις δικές τους απαιτήσεις , χώρους ενδιαιτημάτων ή εργασίας. Χώρους που χρειάζονται ζεστασιά και προσωπικότητα κι όχι απρόσωπους, άχρωμους και κακόγουστους και παγκοσμίως τους ίδιους. Αν και θα πρέπει να γίνει η διάκριση, ότι σε ξένες χώρες, συχνά αυτό το style, (υλοποιημένο όμως με γνήσια στοιχεία κι όχι με «δήθεν») εκφράζει τα τοπικά ήθη και πολιτισμικές συνήθειες. Π.χ στις Σκανδιναβικές χώρες, οι μεγάλες ξύλινες επιφάνειες (ξυλεία εν αφθονία) από γνήσιο ξύλο, οι γεωμετρικές φόρμες και τα ανοιχτά χρώματα, απηχούν την ιδιοσυγκρασία των Βόρειων αυτών λαών, τις χαμηλές εντάσεις του περιορισμένου φυσικού φωτός και της ηλιοφάνειας κλπ. Ή στις χώρες της Άπω Ανατολής, όπου οι άνθρωποι στα σπίτια τους κυκλοφορούν ξυπόλυτοι και «γονατίζουν» για το φαγητό μέσα σε λιτότατους γυμνούς χώρους με ξύλινα δάπεδα κι ένα χαμηλό τραπέζι στη μέση, να αποτελεί τη μόνη διακόσμηση.
Ε! λοιπόν έλεος! Ας πάρουμε απόφαση ότι αυτό το style, φτηνό, ψεύτικο, άχρωμο, άγευστο και εισαγόμενο (σε «δήθεν» απομίμηση) δε μας ταιριάζει. Αν σα λαός θέλαμε να επανέλθουμε στις δικές μας ρίζες και θέλαμε να αποτοξινωθούμε σε ένα περιβάλλον πραγματικής λιτότητας και αξιόλογης αισθητικής, θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε το «μέτρο» της αρχαιοελληνικής αισθητικής, τόσο καλά απεικονισμένο στην υστερώτερη λαϊκή αρχιτεκτονική μας παράδοση, φυσικά προσαρμοσμένο στις δικές μας σύγχρονες ανάγκες.
Το ελληνικό φως που κατακλύζει τους εσωτερικούς μας χώρους, ο ήλιος που «περιγράφει» ανελέητα τις φόρμες των μορφών (το gris…"εξαχλώνεται!") και υπερθερμαίνει τα κτίριά μας (τα ανοξείδωτα αντανακλούν έτι περισσότερο τον ήλιο), οι περιορισμένοι αλλά καταλεηλατημένοι μας φυσικοί πόροι, μαζί με τη δραματική κατάσταση της οικονομίας μας (γνωρίζετε πόσο ακριβό είναι το ανοξείδωτο;), απαιτούν και στον τομέα του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και της διακόσμησης μια πολύ προσεκτική προσέγγιση και μια «αειφορική» ανταπόκριση.
Πηγή: http://nylou.com/pupIG.asp?iEntityTypeID=0&iLanguageID=2&sEntityIDs=20123,20122,20121,20120,20119,20117,20118&iIndex=2
The main check-in area at the Venizelos Airport of Athens.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου